عصرایران: دنیس راس حتی یک بار در جریان مذاکرات، کتابچه خود را از فرط عصبانیت به روی میزی که پر از لیوان های آب میوه بود کوبید. او به یکی از دیپلمات های ارشد آمریکایی گفته است که شخصا معتقد است که آمریکا جوابی از رویکرد دیپلماتیک خود با ایران نخواهد گرفت و باید آماده جنگ با ایران شد.
عصر ایران – روزنامه “نیشن” با چاپ گزارشی از طرح های دنیس راس نماینده فرستاده ویژه آمریکا در امور کشورهای خلیج فارس و آسیای جنوب غربی ،سیاست ایران را در مرکز توجهات دنیس راس قرار داده است.

به گزارش عصر ایران راس که یکی از دیپلمات های طرفدار اسراییل در آمریکا است ،سابقه طولانی در اعمال سیاست های جانبدارانه از اسراییل در درون هیات حاکمه آمریکا دارد.

نیشن با اشاره به مواردی از تجربیات کاری راس در دهه های 1970 تا 2000 میلادی می نویسد: در سابقه کاری راس می توان دو ویژگی برجسته را دید:
نخست آنکه او دیپلماتی به شدت طرفدار و متعهد به اسراییل است . راس در سال 2000 و در جریان مذاکرات صلح اسراییل و فلسطین در کمپ دیوید تلاش زیادی به خرج داد و حتی یک بار در برابر مقاومت یاسر عرفات رهبر فقید فلسطینیان در جریان مذاکرات، کتابچه خود را از فرط عصبانیت به روی میزی که پر از لیوان های آب میوه بود کوبید و پس از ناکامی در مذاکرات ،در مصاحبه های مطبوعاتی خود با انداختن توپ به زمین فلسطینی ها تشکیلات خودگردان فلسطین را مانع دست یابی دو طرف به مفاهمه و توافق دانست.

دومین ویژگی بر جسته راس ، همکاری بیش از حد او با محافل و شخصیت های برجسته محافظه کار است. راس در دهه های 1970 تا میانه های دهه 1980 با شخصیت های محافظه کاری چون ” پاول ولفوویتز” و ” اندرو مارشال ” در وزارت دفاع و وزارت امور خارجه آمریکا همکاری کرده است.

وی سپس در سال 1985 به تاسیس موسسه ” واشنگتن برای مطالعات خاورمیانه ” که یکی از مراکز عمده لابی اسراییل در آمریکا است ، کمک کرد و از سال 1988 به بعد راس یکی از مشاوران عمده دولت های جرج بوش پدر و بیل کلینتون در زمینه بحران اعراب و اسراییل بوده است.راس سابقه سفارت و کارهای دیپلماتیک را نیز دارد.

روزنامه نیشن در ادامه با اشاره به ماموریت ویژه راس در زمینه ایران می نویسد: این دیپلمات آمریکایی تلاش دارد تا سیاست دولت باراک اوباما در زمینه مسایل مربوط به ایران را در دست بگیرد و همه چیزها در واشنگتن درباره ایران به او ختم شود.

نیشن در ادامه با اشاره به فعالیت های راس در ماه های اخیر در زمینه تهیه گزارش مرکز سیاست ” دو حزبی ” آمریکا درباره نحوه برخورد بابرنامه اتمی ایران در سپتامبر سال گذشته میلادی می نویسد : راس امیدواری چندانی به جواب گو بودن رویکرد دیپلماتیک دولت اوباما در قبال ایران ندارد و در عین حال مخالفت چندانی نیز با این رویکرد ندارد. بلکه معتقد است که باید فرصتی کوتاه به دیپلماسی و گفتگو داده شود و اگر پاسخ لازم از سوی آمریکا گرفته نشد باید به سراغ رویکردهای جدی تر و حتی برخورد نظامی رفت.

این رویکرد راس در واشنگتن ( و در گزارش سپتامبر سال گذشته میلادی درباره برنامه اتمی ایران ) با نام ” اقدام پویا ” نام گذاری شده است . معنی و مفهوم این رویکرد این است که واشنگتن قادر باشد تا در هر زمان که لازم بداند با چرخشی سریع در رویکرد دیپلماتیک خود در قبال ایران آماده اعمال گزینه های شدیدتر همچون تحریم های هوشمندانه و حمله نظامی باشد.

نیشن در این باره می نویسد که راس یک بار به یکی از دیپلمات های ارشد آمریکایی گفته است که خود او شخصاً معتقد است که آمریکا جوابی از رویکرد دیپلماتیک خود با ایران نخواهد گرفت و باید آماده جنگ با ایران شد.

در همین زمینه ” پاتریک کلاسون ” همکار راس در “موسسه واشنگتن” و یکی از متخصصان مسایل ایران ، ضمن تایید این نکته که رویکرد دیپلماتیک دولت اوباما برای توجیه جامعه جهانی و افکار عمومی آمریکا است و نه برای توافق جدی با ایران، در ماه نوامبر سال گذشته میلادی اظهار داشت:” تلاش ایالات متحده برای آزمودن رویکرد دیپلماتیک در زمینه متقاعد سازی دولت ایران برای توقف غنی سازی تنها برای نمایش تلاش دیپلماتیک آمریکا به جامعه جهانی و به افکار عمومی آمریکا است.
در واقع هدف نهایی ما از اعلام اینکه “حاضر به آزمودن راه های دیپلماتیک با ایران هستیم” صرفا ایران نیست ، بلکه برای متقاعد ساختن جامعه جهانی و افکار عمومی مردم آمریکا بر این نکته است که واشنگتن قبل از برخورد نظامی با ایران همه راه ها را آزموده است .”

نیشن در پایان نتیجه می گیرد که دنیس راس و همکاران او تلاش دارند تا ضمن آزمودن فرصت کوتاهی برای گفتگو و دیپلماسی با ایران به سرعت صفحه شطرنج بازی ایران و آمریکا را برای اعمال گزینه هایی چون تشدید تحریم ها و برخورد نظامی و… آماده سازند.
آنها نام این استراتژی جدید خود را ” اقدام پویا ” گذاشته اند و “اقدام پویا” یعنی اینکه واشنگتن قادر باشد همزمان با ابزارهای تشویقی و تنبیهی در مدت زمانی کوتاه مذاکره کند و در صورت ناکامی در مذاکرات به سرعت قادر به عوض کردن زمین بازی و اعمال گزینه های دیگر برخورد با ایران باشد.