فرارو: همواره در آستانه انتخابات های مختلف “اخلاق سیاسی” فصل الخطاب صحبت شخصیت ها است اما اخلاق سیاسی گوهر گران بهایی است که در آَشفته بازار انتخابات یافت نمی شود و روز های منتهی به انتخابات مالامال از “بد اخلاقی” است.

در این شرایط حامیان کاندیداها به جای تبلیغ “خود”، تخریب “غیر” می کنند و این کار را تا بدانجا پیش می برند که حتی به راست و دروغ اسرار شخصی دیگر کاندیداها را هویدا می کنند تا شاید یک رای در سبد خود بیافزایند. نقد امری لازم است و به واسطه انتقاد است که می توان اشکالات را بر طرف کرد اما میان تخریب و نقد تفاوت از زمین تا آسمان است.

تخریب همیشه رخ می دهد و پس از آن همه، حتی کسانی که تخریب می کردند لب به اعتراض می گشایند که پس اخلاق انتخاباتی چه شد؟ اما کسی نگاهی به خود نمی اندازد که تا چه اندازه به بی اخلاقی دامن زده است و چقدر خبر دروغ پراکنده و تا چه میزان تخریب کرده است.

بدین سان است که بعد از انتخابات تمام کاندیداها خود را تخریب شده می دانند و هیچ کس زیر بار نمی رود که ستاد او هم تا اندازه ای دیگران را تخریب کرده است.

انجام این مسئله شاید میان طرفداران دو کاندیدا از دو جناح مختلف طبیعی باشد اما امر غریبی است که دو کاندیدا که هر دو متعلق به یک جریان و نحله فکری هستند به جای اینکه رقیب قدرتمند خود را دریابند هدف را گم کرده و به نقد و تخریب یکدیگر بپردازند. این فضایی است که اکنون ادوگاه اصلاحات به آن دچار است.

در حالی که میرحسین موسوی به عنوان کاندیدای جریان اصلاح طلبی با تمام توان به نقد عملکرد دولت نهم می پردازد و فجایع این چهار ساله را به واسطه اسناد و آمار فاش می سازد اما ستاد دیگر کاندیدای اصلاح طلب گوشه چشمی هم به او دارد تا همزمان هم احمدی نژاد را هدف قرار دهد و هم میر حسین موسوی را.

روز پنج شنبه سایت «فرارو» خبر داده بود که ستاد مهدی کروبی بر آن است طی روزهای منتهی به انتخابات قسمتی از توان خود را صرف نقد! میرحسین موسوی کند و یک روز پس از ارسال این خبر بر خلاف انتظار، این نقدها نه از جانب طرفداران سطح پائین ستاد که توسط رده بالاترین شخصیت های سیاسی حامی کروبی انجام گرفت.

طی دو روز گذشته مهدی کروبی، غلامحسین کرباسچی و جمیله کدیور در سه نقطه مختلف کشور میرحسین موسوی را هدف قرار دادند و این کار به شکلی انجام گرفت تا یک سایت حامی احمدی نژاد دیروز اینگونه تیتر بزند که « وقتی کروبی برای جدی گرفته شدن به آب و آتش می‌زند»

پنج شنبه گذشته، اخلال برخی افراد که خود را منتسب به ستاد میرحسین موسوی کرده بودند بهانه به دست مهدی کروبی ساره اندیش داد تا مسئولین رده بالای ستاد موسوی را مورد حمله قرار دهد و از سیاستمدار به اصطلاح کهنه کاری چون کروبی بعید بود که در برابر اشتباه چند جوان دنیا ندیده اینگونه واکنش دهد.

مهدی کروبی که در دانشگاه آزاد نجف آباد اصفهان سخن می گفت خطاب به حامیان موسوی گفت: « به شما و رؤسایتان که در خانه های تیمی و در تهران نشسته اند و به شما خط می دهند، اولتیماتوم می دهم که اگر بخواهند به این برنامه هایشان ادامه دهند، برای مردم خواهم گفت که چگونه عملکرد و برنامه های آنها موجب پیروزی احمدی نژاد شد.»

از دیگر سو اما جمیله کدیور که به عنوان سفیر کروبی در اراک سخن می گفت نیز میرحسین موسوی را طرف صحبت های خود قرار داد و اینگونه اظهار نظر کرد: « حضور‌ مستمر در صحنه‌هاي مختلف ‌يكي از مهم‌ترين ملاك‌هاي انتخاب رئيس جمهور است و نمي‌توان به فردي كه سال‌ها‌ از صحنه غايب بوده است، به عنوان امتياز مثبت براي رئيس جمهور شدن راي داد.»

همچنین غلامحسین کرباسچی نیز که ریاست ستاد مهدی کروبی را بر عهده دارد نماد سبز حامیان موسوی را به سخره گرفت و گفت:« مطالبات مردم را با نوار سبز، سرخ یا سیاه نمی‌توان پاسخ داد.»

او همچنین با اشاره به یکی از شعارهای انتخاباتی موسوی اینگونه اظهار نظر کرد: « وقتی موسوی گفت هر ایرانی ، یک ستاد، ما نیاییم بگوییم هر ایرانی، یک سیب! ما نباید خود را سرگرم این کارها کنیم.»

همان گونه که در ابتدای مطلب به آن اشاره شد متاسفانه تخریب کاندیداها توسط حامیان امری مرسوم است اما حملات اینچنینی از سوی رده بالاترین سیاستمداران فعال در یک ستاد انتخاباتی امری بی سابقه است و حساسیت آن زمانی تشدید می شود که کاندیدای هدف شخصی از جناح خودی باشد.

عملکرد غیر قابل دفاع رئیس جمهوری فعلی دل سوزان کشور را بر آن داشته است تا برای نجات مردم از این وضعیت وارد عرصه شوند و حضور محسن رضایی ، میرحسین موسوی و مهدی کروبی در انتخابات ریاست جهموری در این راستا ارزیابی می شود.

از آنجا که دو تن از این اشخاص در یک جریان سیاسی و نحله فکری قرار دارند ،حامیان هر کدام از این شخصیت ها باید به این مسئله توجه نمایند که رئیس جمهور شدن این افراد هدف نیست بلکه وسیله ای است برای هدایت امور کشور به وضعیتی مطلوب، بنابراین عقلانی نیست که به جای نقد رقیب اصلی، کاندیدای همسو تخریب شود.

بدیهی است که اگر تخریب کاندیداهای اصلاح طلب توسط یکدیگر منجر به شکست جریان موسوم به اصلاح طلبی شود دیگر نمی توان انتظار داشت که مردم به این جناح سیاسی اعتماد کنند. پس اگر بنا بر اصلاح است باید ابتدا خود را اصلاح کرد و پرهیز از تخریب دیگر کاندیداها نمونه خوبی برای نشان دادن یک جریان سیاسی اصلاح شده و اصلاح طلب است.