خُسن آقا: به این می گویند مالیدن! بمال آقای رضایی بمال! شاید پستی و مقامی هم به تو دادند! فقط مواظب باش زیاد نمالی که خونین شود!
راه سوم: فرق است میان شیعه ی حسین و عزادار حسین (ع)، عزاداران گیر کرده در چنبره ی ده روزه ی تاریخ که بی توجه به درد واقعی حسین (ع) که همانا کج فهمی مردم آنروزگار بود .

“الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلا تقشوهم واخشون….
به واقع امروز دیگر کافران از دین اسلام ناامید شده اند

اخیراً جناب اقای رهدار (از اساتید موسسه امام خمینی (ره) وابسته به آقای مصباح) در ادامه مهروزی های برخی نزدیکان رییس جمهور و بی توجهی به نظریات رهبری گرانقدر انقلاب، طی مناظره ای با بیان این مطلب که باید از “امام (ره) و شهید مطهری عبور کنیم» می گوید: «من معتقدم که باید از امام و شهيد مطهری گذر کنیم. ما همان‌طوری که از مدرس گذر کردیم و به امام رسیدیم، باید از امام گذر کنیم و با منطق امام به کسی برسیم که همه امام را دارد به اضافه ده! شهید مطهری هم به رغم تمام بزرگی‌اش، فرزند زمان خویش است. ما از مطهري رد شديم و حتماً رد مي‌شويم، ترديد نكنيد لكن با مطهري و از جنس مباني مطهري. ما در حال حاضر در حوزه ده‌ها مطهری داریم، چرا گل نمي‌كنند؟! الان ببينيد گردن من روحاني چقدر كار گذاشتيد. ده برابر شهید مطهری گردن من كار گذاشتيد!»

تکیه ی گروهی از جریان های به ظاهر مذهبی، که نمایندگی ارتجاع و سطحی نگری را عهده دار هستند، بر شعارهای ظاهری و بهره گیری ابزاری از نام های مقدس بدون شناخت و فهم دقیق و صحیح هدف و راه آنها و تلاش در جهت بدعت هایی به رنگ دین ، همچنین عدم آشنایی جریان های به اصطلاح روشن فکری، با مبانی دینی مبهمترین مسئله ی مغفول در مباحث انتخاباتی است

فرق است میان شیعه ی حسین و عزادار حسین (ع)، عزاداران گیر کرده در چنبره ی ده روزه ی تاریخ که بی توجه به درد واقعی حسین (ع) که همانا کج فهمی مردم آنروزگار بود . تا امروز هم ادامه دارد تمام وقت خود را برای نگاه به یک نقطه بدون جامع نگری صرف می کنند و به قولی درویش دکان آراسته می شوند.

قدرت ویژگی هایی دارد که خود را تحمیل می کند و اگر عوامل محدود کننده ی آن تعبیه نشود طبیعت آن بروز کرده و هیچ کس را یارای مقابله با آن نخواهد بود؛ اکنون که جناح افراطی به ظاهر اصولگرا، بخش عمده ای زا حوزه های قدرت اجرایی کشور را به دست دارد پدیده ی “عبور از رهبری” با توجه به محوریت ایشان در اتحاد و یکپارچگی کشور، باید به عنوان مهمترین دغدغه ی دلسوزان نظام و انقلاب مورد توجه قرار گیرد.

تشت و شکاف های ایجاد شده در جناح های مختلف آنقدر ها مهم نیستکه تضعیف رهبری عزیز انقلاب.

اما اقدامات انجام شده ی برخی گروه های صاحب قدرت در چند ساله گذشته نشانه ی بروز بالقوه ی پدیده ی”عبور از رهبری” است، لذا رییس جمهور آینده باید کسی باشد که در تعامل با رکن اساسی نظام و حفظ قدرت قانونی رهبری انقلاب، سکان قوه مجریه را به دست گیرد و آنقدر قدرت شخصی و درایت در امر مدیرتی داشته باشد که از بروز این خطر در کشور، جلوگیری کند.

حسام شهسواری