خبرنامه امیرکبیر: دومین نشست سراسری محرومین از تحصیل در روز جمعه ۸ خرداد ۱۳۸۸ و با همکاری دو نهاد مدنی شورای دفاع از حق تحصیل و انجمن حامیان حق تحصیل برگزار شد. در صبح روز نشست که با سخنرانی مدعوین و دانشجویان محروم ازتحصیل برگزار شد، در ابتدا مجید دری دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه علامه و عضو شورای دفاع ازحق تحصیل، صحبت های خود را با اشاره وضعیت دانشجویان زندانی عباس حکیم زاده، مهدی مشایخی، مجید توکلی، شبنم مددزاده، مسعود دهقان ….ودیگر دوستان در بند آغاز کرد و گفت اگر به زندانمان بیافکنند، اگر ستاره دارمان کنند، اگر تعلیقمان کنند، اگر اخراجمان کنند..باز هم از راهی که در پیش گرفته ایم یعنی آزادی و دموکراسی برای ایران، صرف نظر نخواهیم کرد! وی با تشکر صمیمانه از مهندس کیوان صمیمی دبیر انجمن حامیان حق تحصیل، ایشان را بزرگترین یاور و پشتیبان محرومین از تحصیل در یکسال اخیر بر شمرد.

وی در ادامه به پیگیری های شورای دفاع از حق تحصیل در یکسال اخیر اشاره کرد و گفت: شورای دفاع از حق تحصیل در تیر ماه سال ۱۳۸۷ و توسط تعدادی از دانشجویان محروم از تحصیل ( ستاره دار و تعلیقی) تشکیل شد. این شورا با هدف دفاع از حق تحصیل تمامی شهروندان ایرانی فارغ از عقیده ، باور، جنسیت آغاز به کار نموده و بر آنست که از تمامی ظرفیت های ممکن برای احقاق حقوق محرومین از تحصیل استفاده کند. در نشست سراسری محرومین از تحصیل در مهرماه هفت نفر از محرومین از تحصیل به عنوان کمیته اجرائی شورای دفاع از حق تحصیل برگزیده شدند که موظف به پیگیری وضعیت محرومین از تحصیل گشته اند. شورا در یکسال اخیر با برگزاری سلسله جلسات متمادی با فعالین سیاسی و اجتماعی، تجمع های اعتراضی، نامه نگاری به مسئولین و پرسشگری از فعالین انتخاباتی و کاندیداها سعی نموده مسئله محرومین از تحصیل را زنده نگاه دارد.

در ادامه مهندس کیوان صمیمی رئیس انجمن حامیان حق تحصیل به فعالیت های ۱ سال اخیر محرومین از تحصیل اشاره کرد وگفت: محرومین از تحصیل توانستند در طول یکسال اخیر با نشست های مداوم خویش و تولید خبر، فضای گفتمانی جامعه را تا حدی تحت تأثیر قرار دهند که موضع گیری کاندیدا های ریاست جمهوری در مورد مقوله محرومین از تحصیل خود نشانگر این مهم می باشد. وی از محرومین از تحصیل خواست تا فضای انتخابات را به گونه ای جدیتر به چالش بکشند و پرسش های بنیادیتر مطرح نمایند، از سوئی از کاندیداها راهکارهای عملی برای حل مسئله محرومین از تحصیل بخواهند.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر رضا علیجانی، فعال سیاسی با اشاره به امیدهائی که انقلاب ایران در ابتدا برای ملت پدید آورد گفت: ما انقلاب کردیم که ریشه بی عدالتی از بین رود ولی متأسفانه تبعیض ها تکرار شد و انقلاب فرهنگی به نام آزادی پدید آمد و عده ای ضحاک وار به نابودی اندیشه جوانان و شکستن قلم ها و اخراج اساتید پرداختند. این زندانی سابق سیاسی با اشاره به دوره آخر بازداشتش گفت: من و دوستان‌ام در طول مدت آخرین حبس که ۲ سال طول کشید کاملاً می‌دانستیم که بدون هیچ دلیل قانونی و موجهی در زندان به سر می‌بریم و این احساسی از زورگویی مطلق در وجود طرف مقابل را در ما ایجاد می کرد و امروز به خاطر همین احساس که گویی در شما نیز هست، با شما احساس هم ذات پنداری می‌کنم. معمولاً در چنین زمان‌هایی انسان‌ها یا مستاصل می‌شوند و یا روی به کارهای واکنشی می‌آورند که از همین رو شما باید خیلی مراقب باشید.

علیجانی از وقوع انقلاب فرهنگی دوم در کشور خبر داد و ادامه داد:« امروز گویی انقلاب فرهنگی دومی در حال جریان است، با این تفاوت که به جای برخورد عمومی و فله‌ایی در اخراج دانشجویان و اساتید، به استراتژی تک تیراندازی روی آورده‌اند. یعنی این‌که به جای برخورد سراسری با همه منتقدان در یک زمان، با نشانه رفتن افراد شاخص در طول زمان سعی می کنند دانشگاه را از حضور منتقدین پاک کنند و از این طریق هم هزینه کم‌تری را متقبل می‌شوند و هم بازخورد خبری و حقوق بشری آن کمتر است.» وی با انتقاد از عملکرد محرومین از تحصیل پیشنهاد کرد که آنان در مسئله انتخابات فعال تر شوند و مطالبات خویش را مطرح نمایند و در راستای جنبش مطالبه محوری حرکت نمایند.

وی همچنین اشاره کرد که محرومین از تحصیل نمی بایست به گرفتن وعده از کاندیدا ها بسنده کنند و باید تضمین عملی به همراه راهکار اجرائی بگیرند. وی همچنین این احتمال را مطرح نمود که شاید اقتدار گرایان در صورت شکست در انتخابات بخواهند به جامعه مدنی فشار بیاورند تا ثابت کنند که هنوز چیز عوض نشده اما جامعه مدنی می بایست همچنان مقاوم باقی بماند.

در ادامه تقی رحمانی از فعالین سیاسی که خود نیز از محرومین از تحصیلی است که قربانی انقلاب فرهنگی شده است، صحبت های خود را با تأکید بر پیگیری های مدنی و حقوقی شروع کرد: پیگیری های حقوقی به واسطه مکتوب بودن آن دارای امتیاز بیشتری است چرا که ماندگار است و به مرور زمان می توان آنها را به قوانین نهادینه شده کرد. نشست های خبری، مصاحبه های تلوزیونی همگی از بین می روند ولی این مستندات حقوقی هستند که باز می مانند. باید در ابتدا به مراجع حقوقی در داخل شکایت برد و اگر به نتیجه ای نرسیدید می توانید آن را در مجامع حقوقی جهانی مطرح کنید.

وی همچنین با اشاره به فضای انتخابات محرومین از تحصیل را به فعال شدن بیش از پیش در این موضوع دعوت نمود و گفت که محرومین از تحصیل می توانند با پوشیدن لباس های همشکل و حاضر شدن در برابر ستادهای کاندیداها آنان را ناچار از موضع گیری نمایند. این فعال سیاسی به ساخت غیر مدنی جامعه ایران اشاره کرد و افزود: در مملکت ما کماکان سیستم ارباب و رعیتی است و بر عکس جوامع مدنی که دایم در حال تغییر است، گوئی قرار نیست چیزی عوض شود و همه چیز همانگونه هست که بود، ارباب همان است و رعیت همان! در این جوامع مسئله فقط بین دو نفر مطرح می شمود و ولا غیر، انگار نه انگار که دیگری همدردی وجود دارد، و فقط به این فکر می کنیم که مسئله ما حل شود و اگر حل شود همه مسائل حل می گردد.

در صورتیکه که ما یک درد مشترک داریم که باید به آن برسیم. وی با انتقاد از عدم پیگیری و مداومت در فعالیت های مدنی افزود: اگر چه جنبش اجتماعی ما پیشروی داشته است ، اما فاقد انسجام و مداومت بوده است، برای رسیدن به این مهم باید همبستگی و انعطاف خود را افزایش دهیم تا جمعیت بیشتری به ما بپیوندند و با قدرت و توان بیشتری مطالبات خویش را به پیش ببریم.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر، « مهدیه گلرو» عضو شورای دفاع از حق تحصیل که محکومیت ۶ ترم منع موقت از تحصیل، صادره از کمیته انضباطی دانشگاه علامه را دارد، گفت:« در سال‌های اخیر بسیاری از روشن‌فکران و فعالان سیاسی برخوردهای صورت گرفته با دانشجویان و محرومیت از تحصیل را محکوم نموده‌اند، مقاله‌های بسیاری در این مورد نوشته شده و بیانیه‌های بسیاری نیز صادر شده است که ضمن قدردانی از زحمات همه آن‌ها، باید گفت که این پیگیری‌های بی‌شائبه به نتیجه‌ایی نرسیده است. من و برخی از دوستان‌ام در دانشگاه علامه نزدیک به ۳ سال است که از حضور در دانشگاه و کلاس درس منع شده‌ایم و حتا تحصن ۴ روزه‌مان برای بازگشت به دانشگاه نه تنها منجر به بازگشت‌مان به دانشگاه نشد که به بازداشت همه ما و سپس افزایش حکم انضباطی مان منتهی گشت.

«زهرا جانی پور» فعال سابق دانشجويي دانشگاه همدان، عضو شورای دفاع از حق تحصیل و دانشجوی ستاره دار سال ۱۳۸۵ نیزگفت:« در سال های گذشته، ما تمام اقدامات قانوني و حقوقی را انجام داده ايم؛ در ابتدای امر نامه‌اي به وزیر علوم داديم كه گفتند، نامه گم شده است. به كميسيون اصل ۹۰ مجلس هفتم شکایت کردیم، پاسخ و نتیجه ای نگرفته ایم. کمیسیون فرهنگی، کمیسیون آموزش و تحقیقات، فراکسیون اقلیت مجلس هفتم و بسیاری از نمایندگان آن دوره مثل آقای اعلمی، توکلی، خادم و …، شکایت به اداره تخلفات وزارت علوم اما هیچ کدام منتج به بازگشت به تحصیلمان نشد. با چهره هایی مثل آقایان خاتمی، کروبی، هاشمی دیدار داشتیم که همه آنان از ماجرای پیش آمده ابراز ناراحتی کردند .آقای هاشمی نامه ای به مخبر دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشت تا مشکل حل شود، اما پس از گذشت ۳ سال هنوز به آن نامه جوابی داده نشده است.

به دیوان عدالت اداری شکایت بردیم اما دیوان هم در رای صادره به استناد هشتادوسومین مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب ۱۱/۰۶/۱۳۶۵- كه‌ بیان می دارد‌ احكام‌ نهايي‌ صادر شده‌ توسط‌ هيأت‌ مركزي‌ گزينش‌ دانشجو و كميته‌ مركزي‌ انضباطي‌ بر اساس‌ مصوبات‌ شوراي عالي ‌ انقلاب‌ فرهنگي‌ است‌ و با توجه‌ به‌ اظهار نظر حضرت‌ امام‌ امت‌ نسبت‌ به‌ مصوبات‌ شوراي عالي انقلاب‌ فرهنگي‌، ديوان‌ عدالت‌ اداري‌، كميسيون‌ اصل‌ ۹۰ مجلس‌ شوراي‌ اسلامي‌ و بازرسي‌ كل‌ كشور نبايستي‌ با اين‌ مصوبات‌ مخالفت‌ نمايند و احكام‌ مذكور را مورد سئوال‌ و ترديد قرار دهند- اقدام به تایید محرومیت از تحصیل ما نمود.وی با اشاره به پیگیری های صورت گرفته در سال اول پروژه ستاره دار شدن و همچنین پیگیری های انجام شده توسط دانشجویان ستاره دار سال گذشته، زنده نگاه داشتن مقوله ستاره دار ها را مدیون این فعالیت ها دانست.

به گزارش خبرنامه امیرکبیر، در پایان صبح نشست ، صباح نصری دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران که پس از گذراندن ۱۸ ماه حبس از دانشگاه اخراج شده بود گفت: بنده به همراه هدایت غزالی در تاریخ ۲۲/۴/۸۶ بازداشت و پس از دو بار انتقال از سنندج به تهران و بالعکس بعد از مدت ۱۵ ماه بلاتکلیفی تفهیم اتهام شده و به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تبلیخ علیه نظام در دادگاه بدوی به دو سال حبس محکوم گشته که این حکم در دادگاه تجدید نظر به یک سال و نیم حبس تعزیزی و شش ماه حبس تعلیقی به مدت پنج سال تبدیل گشت . پس از اتمام دوران محکومیت از زندان آزاد گشته و بلافاصله درخواست خود را جهت ثبت نام و ادامه تحصیل و اجازه دفاع از پایان نامه کارشناسی ارشد را تسلیم گروه مربوطه در دانشکده حقوق نمودم که با این درخواست موافقت شد.

درخواست بنده در مرحله بعد به شورای تحصیلات تکمیلی دانشکده ارسال گردید که در جلسه این شورا نیز تقاضای بنده برای تمدید سنوات تحصیلی مورد موافقت واقع گشت اما علی رغم این در جلسه کمیسون موارد خاص دانشگاه تهران که در ۲۰/۲/۸۸ برگزار گشت با درخواست بنده مخالفت و پس از پیگیری های اینجانب جناب دکتر زهتاب مدیر کل تحصیلات تکمیلی دانشگاه تهران تایید نمودند به دلیل اینکه در طول سه ترمی که در دانشگاه حضور نداشته ام در زندان بسر برده ام غیبت بنده از دید آنها موجه می باشد اما به علت اینکه نامه حراست کل دانشگاه تهران در تاریخ ۲۶/۱۲/۸۷ به دست آنان رسیده و این نامه پیوست پرونده می باشد آنها نتوانسته اند با درخواست بنده موافقت نمایند؛ به عبارت دیگر مشکل بنده نه آموزشی که به خاطر ممانعت حراست دانشگاه تهران جهت ثبت نام اینجانب می باشد.گروه آموزشی دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه نیز با درخواست هدایت غزالی جهت ادامه تحصیل مخالفت نمودند و هر دو که در مراحل پایانی تحصیلات بودیم از ادامه تحصیل محروم شدیم.

جنبش دانشجویی کرد علی رغم اینکه خود را همگام و هم راستای با آرمانهای دموکراسی خواهانه ی جنبش دانشجویی سراسری در ایران می داند برای خود تعریف و هویتی جداگانه نیز قائل است که بیشتر نشات گرفته از خواسته های ملی آن می باشد. ما خواهان به رسمیت شناخته شدن حقوق سیاسی ، فرهنگی ، زبانی و احترام به کرامت انسانی و منزلت اجتماعی مان می باشیم. همکنون حدود بیست دانشجوی کرد یا در زندان می باشند و یا اینکه با قرار وثیقه منتظر دریافت حکم هستند و تعداد دیگری نیز از تحصیل محروم شده اند.

دانشگاه متعلق به دانشجو است و شغل دانشجو تحصیل و کسب آگاهی در این مکان است. ما معتقدیم که برخورد سلیقه ای نهادهایی که در صدد نظارت بر عملکرد و نگرش منتقدانه ی دانشجویان است و می خواهد با کنترل و حذف آنان فضای دلبخواهی را در دانشگاه ایجاد نماید بر خلاف جایگاه و شانیت دانشگاه می باشد و مسلماً به نتیجه نخواهد رسید.

در بعد از ظهر روز نشست و در حالیکه محرومین از تحصیل وارد دستور کار مسائل شورای دفاع از حق تحصیل شده بودند، غلامحسین کرباسچی، که از سوی محرومین از تحصیل به نشست دعوت شده بود در جمع آنان حضور یافت که این دیدار به صورت پرسش و پاسخ انتخاباتی درآمد. در ابتدا غلامحسین کرباسچی در پاسخ به پرسشی که از وی تضمینی عملی برای ورود محرومین از تحصیل به دانشگاه می خواست، این مطالبه را غیر منطقی و غیر ممکن دانست. وی با خاطر نشان کردن اینکه نمی توان هیچ قول صد در صدی را در فضای سیاسی ایران داد، از دانشجویان خواست کاندیداها را به صورت نسبی بررسی کنند و جهت گیری های کلی آنان را در نظر بگیرند و با مقایسه آنان در پاسخگوئی به مطالبات، دست به انتخاب بزنند. وی در پاسخ به پرسشی دیگر که خواستار ادامه تعامل تیم آقای کروبی با دانشگاهیان، بعد از به قدرت رسیدن احتمالی ایشان می شد، این امر را ممکن و ضروری دانست و گفت در سالیان اخیر که آقای کروبی در بیرون از قدرت بود و عزمی هم برای رسیدن به قدرت نداشت،این تعامل را حفظ کرده بود. ایشان با مواضع صریشان به نفع دانشجویان در بند و دانشجویان محروم از تحصیل تفاوت جدی خویش با دیگر کاندیداها را آشکار نموده است!

ایشان همچنین حق تحصیل را برای اقلیت های مذهبی امری طبیعی بر شمرد و با تأکید بر این حق مسلم، گزینش عقیدتی را فقط در حوزه تخصصی دین و آموزش دینی جایز شمرد که آن را نیز امری ناگزیردانست. ایشان در پایان و در پاسخ به یکی دیگر از پرسش ها، بومی گزینی جنسی را امری ناعادلانه و ناقض حق انتخاب شهروندان دانست.