وبلاگ محمد مصطفایی: دیروز خبر خیلی عجیبی شنیدم. در این بهبهه انتخابات و مسائل حاشیه ای آن، گویا قرار است در روز شنبه ۲۹ نفر از محکومین به اعدام، به پای چوبه دار رفته و جانشان از بدن گرفته شود. شنیدم که هیچکدام از آنها مرتکب قتل نشده و محکومین به اعدام مرتکب جرمهایی از جمله قاچاق مواد مخدر، محاربه و افساد فی الارض شده اند.

اگر این خبر درست باشد که چند نفر هم صحتش را تایید کرده اند ولی آیا واقعا احکامی که برای این عده از افراد صادر شده، واقعا بر اساس قانون و تشریفات قانونی صورت گرفته؟ آیا آنها از حق دفاع عادلانه برخوردار بوده اند؟ آیا آنها از وکیل متخصص بهره برده اند؟ آیا از آنها به زور و اجبار و تحت شکنجه اقرار گرفته نشده است؟ انگیزه آنها چه بوده؟ و آیا بی بضاعتی مالی نقشی در ارتکاب جرمشان داشته است؟ و خیلی از آیا های دیگر….. فقط ما می شنویم که فلان تعداد محکوم به اعدام به دار آویخته می شوند یا خواهند شد. ولی از سرگذشت پرونده آنها اطلاعی نداریم و نمی دانیم چرا و چگونه مرتکی جرم شده است ولی به خوبی می دانیم که اعدام مجازات در خور این افراد یا به طور کل هیچ انسانی نیست. اعدام مجازاتی غیر قبل برگشت و خطرناک بوده و باعث رعب و وحشت در جامعه هم نمی شود . اگر می شد از تعداد مجرمین هم کاسته می شد.

گاهی اوقات مسئولین قوه قضاییه اعلام می کنند که در قصاص چون موضوع شخصی و مربوط به اولیاءدم است کاری نمی توان کرد مگر اینکه رضایت اولیاءدم جلب شود ولی در این مورد که اولیاءدمی وجود ندارد. چه دلیلی برای اجرای اعدام وجود دارد؟ چرا باید کاری کنیم که باعث خدشه به نظام جمهوری اسلامی ایران وارد آید؟ چرا باید با بالا بردن آمار اعدام چهره ای دیگر از ایران بسازیم؟

آیا از خود پرسیده ایم که چرا ایران رتبه اول در اعدام را به خود اختصاص داده است؟ چرا نباید به دنبال راهکارهای اساسی در مورد کاهش اعدام و ریشه های جرم رفت و تنها با پاک کرده صورت مساله خود را توجیه کنیم؟

امیدوارم در آینده ایرانی بدون اعدام داشته باشیم. و تحقق این امید سربلندی ایران را در بر خواهد داشت. و بهانه به دست دیگران که به فکر منافع خود هستند نخواهد داد.