رادیوفرانسه: گروهی از پزشکان ایرانی مقیم اروپا این روزها متنی را منتشر کرده اند که در آن خطاب به همکارانشان در ایران، از فقدان آزادی عمل آنها در زمان مداوای مجروحین ناشی از خشونت های خیابانی اخیر اظهار نگرانی کرده اند.

بیانیه توضیح داده است که در فردای نماز جمعه 29 خرداد لااقل در دو بیمارستان خاتم انبیاء و شهید بهشتی تعداد زیادی زخمی های گلوله خورده را منتقل کرده اند و پزشکان این دو بیمارستان در مداوای آنها از استقلال و آزادی حرفه ای برخوردار نبوده اند.

پزشکان ایرانی مقیم اروپا سپس با برشماری برخی قوانین حرفه ای پزشکان اروپائی در تاکید بر مسئولبت پزشک و ضرورت رعایت اخلاق پزشکی و نکوهش هر نوع دخالت در عرصه مسئولیت آنها، تاکید کرده اند که با توجه به اتفاقات اخیر بهتر است بار دیگر بر اصول اخلاقی ناظر بر فعالیت پزشکان پافشاری کرد.

حقوق اروپایی مربوط به حرفۀ پزشکی
مادۀ 1- وظیفۀ پزشک، چه در زمان جنگ و چه در زمان صلح، حکم می کند که مدافع سلامت جسمی و روانی انسان باشد و آلام او را با احترام به زندگی و منزلت انسانی اش تسکین بخشد و در این کار هیچگونه تبعیضی از نظر سن، نژاد،مذهب، ملیت، موقعیت اجتماعی، سیاسی و ایدئولوژیکی و یا هر دلیل دیگری قائل نشود.

مادۀ 2- یک پزشک متعهد است که الزامات سلامت بیمار را در اولویت قرار دهد. بدین ترتیب پزشک موظف است که دانش حرفه ایش را تنها در راه بهبود یا حفظ سلامت بیمارانی که به او مراجعه کرده اند بکار گیرد. پزشک در هیچ شرایطی نمی تواند علیه بیمارانش اقدامی انجام دهد.

مادۀ 3- یک پزشک مطلقاً حق ندارد، در حین معالجۀ بیمار، عقاید شخصی، دیدگاه های فلسفی، ضوابط اخلاقی یا گرایش های سیاسیش را به بیمار تحمیل کند.

مادۀ 5- یک پزشک، چه در مورد دادن توصیۀ پزشکی و چه در حین مداوای بیمار باید از آزادی کامل حرفه ای برخوردار باشد و تمام شرایط روحی و جسمی لازم برای اقدام در کمال استقلال برایش فراهم باشد. در صورت فقدان یا کمبود این شرایط بیمار باید از آن مطلع گردد.

مادۀ 6- زمانیکه پزشک در خدمت یک نهاد دولتی یا خصوصی قرار دارد و یا از جانب یک نهاد یا شخص ثالث در حال انجام مأموریت است، باید بیمار را از آن مطلع سازد.

مادۀ 22 – یک پزشک هرگز نباید در اعمال شکنجه یا هرنوع عمل خشونت آمیز، غیر انسانی یا تحقیر آمیزی حضور یابد، در آن شرکت جوید و یا آن را بپذیرد. هرگونه استدلالی در توجیه این مشارکت، اعم از ارتکاب جرم توسط فرد مورد شکنجه، اتهامات وارده به او و یا عقایدش، مردود است. این ممنوعیت در هر شرایطی و نیز در زمان جنگ و یا در گیری های داخلی بر قوت خود باقیست.

مادۀ 23 – یک پزشک هرگز نمی تواند معلومات، شایستگی ها و مهارت هایش را در خدمت تسهیل اقداماتی همچون شکنجه یا هر رفتار خشونت بار، غیر انسانی یا تحقیر آمیزی قزاز دهد. بدیهی است که هیچ هدف و آرمانی نمی تواند این نوع اقدانات را توجیه کند.

مادۀ 25 – یک پزشک صرف نظر از این که به طورفردی مشغول انجام وظیفۀ حرفه ایش باشد و یا در چارچوب سازمان های دیگر موظف است همگان را از کمبودها چه در خصوص کیفیت مراقبت های پزشکی و چه در زمینۀ استقلال حرفه ای پزشکان آگاه سازد.

مادۀ 33 – یک پزشک صرف نظر از تخصصش، در صورت مواجهه با بیماری که در خطر فوری قرار دارد، موظف است مداوای فوری او را به عهده گیرد. مگر آنکه از حضور پزشکان دیگری که قادر به انجام این مداوا باشند اطمینان حاصل کرده باشد.

مادۀ 34 – پزشکی که مداوای یک بیمار را بعهده می گیرد، موظف است تداوم معالجه را، در صورت نیاز با کمک پزشکان دیگر، تضمین کند.