بی‌بی‌سی: با اعلام وصول رسمی فهرست پیشنهادی وزرای دولت دوم محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران در جلسه علنی مجلس ایران در روز يکشنبه یکم شهریور و یک هفته مانده به آغاز جلسه رای اعتماد به وزرا، تعدادی از نمایندگان مجلس اظهارات متفاوتی درباره این فهرست بیان کرده اند.

فهرست پیشنهادی آقای احمدی نژاد ویژگی هایی نسبت به دولتهای قبلی دارد که در تاریخ جمهوری اسلامی بی سابقه بوده و شاید همین تفاوتها دلیل این واکنشها بوده است.

یکی از نخستین واکنشها به این فهرست از سوی محمدرضا باهنر، نایب رئیس مجلس بیان شد که گفته بود 4 تا 5 نفر از وزرای پیشنهادی رای اعتماد نخواهند آورد.

او گفته بود که نمایندگان مجلس با چند تن از این افراد آشنایی ندارند.

حضور سه زن در کابینه پیشنهادی و همچنین معرفی يک نظامی (سرتیپ مصطفی محمد نجار) به عنوان وزیر کشور در 9 دولت قبلی سابقه نداشته است.

به جز این دو مورد، معرفی مسعود میرکاظمی، وزیر بازرگانی در دولت نهم برای تصدی وزارت نفت، حیدر مصلحی برای وزارت اطلاعات و چند نامزد دیگر برای تصدی وزارت در دولت دهم بحث برانگیز بوده است. منتقدان معتقدند این افراد سابقه و تجربه در حوزه وزارتخانه های مربوطه را ندارند.

آقای احمدی نژاد برای دولت دومش دست به تغییراتی کلی زده است و فقط 5 نفر از وزیران دولت نهم را در شغل شان ابقا کرده است و کسانی را برای بقیه وزراتخانه های دیگر معرفی کرده که عمدتا کمتر شناخته شده اند و یا سابقه فعالیت در وزارتخانه های مربوطه و سازمانهای زیر مجموعه آن را نداشته اند.

آقای احمدی نژاد یک روز پس از ارائه فهرست پیشنهادی اش به مجلس در گفت و گویی زنده که از تلویزیون جمهوری اسلامی ایران پخش شد، دلایل تعویض بعضی از وزرایش را تشریح کرد.

سخنان او با واکنشهایی رو به رو شد از جمله حمیدرضا کاتوزیان از نمایندگان اصولگرا و رئیس کمیسیون انرژی استدلال های آقای احمدی نژاد را “قانع کننده” ندانست و گفت: ” در سخنان رئیس جمهور نقد برخی وزرای دوره قبل بسیار ضعیف بود به عنوان مثال كسی نفهمید كه چرا آقای [پرویز] فتاح ( وزیر نیرو در دولت نهم) دیگر وزیر نیست؟”

آقای کاتوزیان در گفت و گو با وبسایت خانه ملت، خبرگزاری مجلس شورای اسلامی گفت که در استدلال های آقای احمدی نژاد مشخص نشد که چرا باید بعضی از وزرا جایشان را به نفر دیگری بدهند.

او همچنین در مورد بخشی از اظهارات آقای احمدی نژاد درباره کامران باقری لنکرانی، وزیر بهداشت دولت نهم انتقاد کرد و آن را “نه در شان گوینده و در نه شان شنونده” دانست.

ظاهرا اشاره آقای کاتوزیان به آن بخش از سخنان آقای احمدی نژاد درباره آقای لنکرانی است که گفت: “مثل هلو می مونه آدم می خواد بخوره این جوون مومن رو.”

“کابینه تهی از افراد صاحب نظر”

علی مطهری، یکی دیگر از نمایندگان اصولگرا نیز گفته است که آقای احمدی نژاد در انتخاب کابینه از افراد کارآمد استفاده نکرده و توانایی افراد پیشنهادی تناسبی با وزارتخانه‌ها ندارد.

او در مصاحبه ای با خانه ملت گفت: “به رغم اینكه ملاک‌های رئیس جمهور برای احراز وزارتخانه‌ها اخلاق، كارایی، همگرایی اعلام شده اما در عمل دیدیم كابینه از بسیاری از افراد صاحب نظر تهی است.”

آقای مطهری افزود: “به طور اصولی همه وزرا و رئیس جمهور باید حول قانون اساسی، سند چشم انداز بیست ساله، برنامه پنجم توسعه و مصوبات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی كه توسط شوراهای عالی كشور تصویب می‌شود همگرایی یابند.”

به گفته او حتی اگر رئیس جمهوری با 40 میلیون رای هم انتخاب شود به این معنی نیست كه همه نظرات اقتصادی، سیاسی او در كشور باید اجرایی شود، چرا كه ممكن است برخی نظرات او مغایر با قانون اساسی باشد.

آقای مطهری در بخش دیگری از این مصاحبه گفت: “بررسی كابینه ما را به این نتیجه می‌رساند كه رئیس جمهور صرفا دوستدار این است كه افراد مطیع‌ را به كابینه بیاورد. به واقع شاخصه‌ حضور آنها را مطیع بودن قرار می‌دهد گزینه‌هایی كه از لحاظ كارآمدی قوی هم نیستند.”

او توجه محض به مطیع بودن گزینه‌های پیشنهادی برای حضور در كابینه را برای مصالح و منافع كشور بسیار خطرناک دانست.

نظامیان کابینه پیشنهادی

مصطفی محمد نجار، نامزد تصدی وزارت کشور و احمد وحیدی، نامزد تصدی وزارت دفاع دو وزیر پیشنهادی دیگر هستند که از فرماندهان ارشد سپاه بوده اند و نام شان در لیست با انتقادهایی همراه بوده است.

مخالفت عده ای با معرفی آقای نجار برای وزارت کشور به این دلیل است که نامزد شدن یک نظامی برای وزارتخانه ای به جز وزارت دفاع پیش از این در جمهوری اسلامی بی سابقه بوده است.

هر چند در دولتهای پیشین به ويژه دولت اول آقای احمدی نژاد نیز سابقه داشته است که بعضی از وزیران سابقه حضور در نیروهای مسلح را داشته اند اما پیش از تصدی وزارت لباس نظامی را از تن بدر کرده بودند.

دلایل مخالفت عده ای با تصدی وزارت کشور توسط آقای نجار، یک؛ نداشتن تجربه کافی برای اداره وزارت کشور و دیگر؛ استناد به دستور آیت الله خمینی مبنی بر عدم ورود نظامیان به عرصه سیاست است.

اما علت بحث برانگیز شدن معرفی آقای وحیدی، نه نظامی بودن او – چرا که عمده وزرای پیشین دفاع، نظامی و مشخصا در 16 سال گذشته همه از فرماندهان ارشد سپاه بوده اند – بلکه تحت تعقیب بودن او از سوی اینترپل (پلیس بین الملل) است.

در وبسایت اینترپل نام او به عنوان یکی از کسانی که به اتهام نقش داشتن در بمبگذاری مرکز یهودیان بوئنوس آیرس تحت تعقیب اند، ثبت شده است.

اما علاالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با آنکه به کلیت کابینه پیشنهادی آقای احمدی نژاد انتقاد دارد، اما معرفی آقایان نجار و وحیدی را از نقاط ضعف این فهرست نمی داند و معتقد است این انتقادات تاثیری بر رای اعتماد به آنان ندارد.

او درباره تصدی وزارت کشور توسط یک نظامی گفت: ” حضور چهره های نظامی در وزارتخانه های خارجه و کشور در تمامی دنیا امری بدون پیشینه ای نیست. چون در آمریکا نیز برخی از ژنرال ها وزیر خارجه شده اند. مهم آن است که این افراد در چارچوب وزارتخانه های معرفی شده بتوانند فعالیت کنند.”

آقای بروجردی انتشار خبر “تحت تعقیب بودن” آقای وحیدی از سوی اینترپل را از “فتنه های صهیونیستی” می داند و می گوید که این گونه اخبار هیچ تاثیری در اریه رای اعتماد نمایندگان به آقای وحیدی نخواهد داشت و حتی نمایندگان را موضع خود تقویت خواهد کرد.

سنت شکنی در انتخاب زنان

معرفی مرضیه وحید دستجردی، فاطمه آجرلو و سوسن کشاورز برای تصدی وزارت بهداشت، رفاه و آموزش و پرورش به عنوان نخستین زنانی که برای تصدی وزارت در تاریخ سی ساله جمهوری اسلامی پیشنهاد شده اند نیز با واکنش تعدادی از چهره های سیاسی ایران رو به رو شده است.

علاوه بر این انتقاد که آنان تجربه لازم برای عهده داری مسئولیت این وزارتخانه ها را ندارند، عده ای مخالف سپردن وزارتخانه ای به یک زن هستند؛ از جمله محمدتقی رهبر از نمایندگان روحانی و اصولگرای مجلس که معتقد است “از نظر شرعی درباره توانایی مدیریتی زنان شک وجود دارد.”

در صورتیکه هر کدام وزرای پیشنهادی آقای احمدی نژاد رای لازم را برای احراز وزارت از سوی نمایندگان مجلس کسب نکنند، او باید فرد دیگری را به مجلس معرفی کند.

چهار سال پیش هنگام تشکیل دولت نهم، چهار تن از وزرای پیشنهادی آقای احمدی نژاد نتوانستند از مجلس هفتم رای اعتماد بگیرند.