کانون صنفی معلمان: خانم خاتون بادپر 24 سال است که معلم است،او بیشتر در پایه ی اول ابتدایی تدریس می کند،خانم بادپر دردبستان شهید عارف نسب منطقه ی 2 آموزش وپرورش تهران (سعادت آباد) همراه دانش آموزانش در یک کانتینر سرگرم تدریس است،زیرا مدرسه ی آنان ساختمان ندارد.

خانم بادپر در کانون صنفی معلمان تهران هم عضویت دارد ودر جلسات آنان پیوسته شرکت می کند.

خانم بادپر سالهاست که دوش به دوش دانش آموزانش رنج سرما ی زمستان وگرمای بهار را در یک کانتینر به دوش می کشد. سالهاست کلاس او در یک کانتینر تشکیل می شود.

بارها به مسئولین مراجعه کرده و همواره مسئولین به این موضوع با بی اعتنایی برخورد کرده اند.

اما این بار خانم باد پر چنین می گوید:

من بارها پیش وزیر،پیش رئیس سازمان آموزش وپرروش تهران،پیش رئیس اداره ی آموزش وپرورش رفته ام،اما حرف آنان در این باره بی اساس بوده است،حرف های آنان کاملا ضد ونقیض است.

اکنون هم مرا تهدید به دادن ابلاغ مازاد کرده اند.

دانش آموزان فکر می کنند من همه کاره ی این مملکت هستم آنها همیشه ازمشکلات مدرسه به من شکایت می کنند،من هم دلم می سوزد و شکایتشان را به گوش مسئولین می رسانم،آیا این گناه است؟یا خلاف قانون است؟

آیا اگر خانواده های این دانش آموزان از نظر مالی فقیر هستند،باید فرزندان آنان نیز در محرومیت تحصیل کنند؟