بی‌بی‌سی: هفته نامه اکونومیست چاپ لندن در مقاله ای در شماره 19 سپتامبر این نشریه به بررسی شرایط سیاسی ایران و موقعیت دولت این کشور پرداخته است.

این مطلب با عنوان “دولت متزلزل ایران – هنوز ماجرا تمام نشده” چاپ شده و در آن آمده است که محمود احمدی نژاد و دولت او با گذشت سه ماه از پیروزی بحث برانگیز آقای احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری ایران هنوز نتوانسته اند بر اوضاع کشور مسلط شوند.

در این مقاله آمده است که با وجود سرکوب خشونت آمیز اعتراضات خیابانی، حبس منتقدان، اجرای محاکمات نمایشی و تشدید سانسور، پایه های این دولت بنیادگرا و برخوردار از حمایت نظامیان که با یک رشته چالش های توانفرسا، از جمله یک درگیری دیپلماتیک بر سر سیاست هسته ای مواجه است، همچنان متزلزل است.

اکونومیست می نویسد که درست است که این دولت از لحاظ فیزیکی، زمام امور جمهوری اسلامی را در دست دارد و اگرچه با چرخش روز افزون به سوی یک رژیم نظامیگرا، همراه با اقدامات بی پرده برای تسلط بر مجلس و رسانه های دولتی و برخورداری از حمایت ضمنی آیت الله خامنه ای، در تقلاست تا عزم خود برای تسلط بر کشور را به هر بهای ممکن اثبات کند، اما مخالفت با این دولت از میان نرفته، دو نامزد معترض انتخابات همچنان بر تقلب در انتخابات تاکید می ورزند و برخی شخصیت های متنفذ از جمله تعدادی از رهبران برجسته مذهبی، به اعتراضا خود نسبت به تعرض دولت به حقوق بشر مردم ایران ادامه می دهند.

این هفته نامه به اظهارات اخیر آیت الله حسینعلی منتظری، از مراجع تقلید شیعه، اشاره می کند که در نامه سرگشاده ای از وضعیت موجود ابراز شرمساری کرده و از سایر روحانیون خواسته است تا به منظور حفظ حیثیت اسلام، مخالفت خود را با اقدامات دولت ابراز دارند و البته، در اقدامی تلافی جویانه، پلیس شهر قم سه نوه آیت الله منتظری را همراه با تنی چند از منسوبان شماری دیگر از روحانیون منتقد بازداشت کرد.

به نوشته اکونومیست، بسیاری از شهروندان عادی ایران، از جمله کسانی که از محافظه کاران حمایت می کرده اند، ادعای احمدی نژاد در مورد خنثی کردن یک توطئه خارجی را به سخره می گیرند و در عوض، اتهامات تجاوز جنسی، قتل و توهین به مخالفان را به گناه اولیه رژیم، یعنی تقلب گسترده در انتخابات ماه ژوئن، می افزایند.

اکونومیست می افزاید که برخی از ناظران می گویند که شدت خشونتی که رژیم علیه معترضان به کار گرفته نشانه قدرت آن نیست بلکه از استیصال دولت حکایت دارد و با توجه به اینکه خبررسانی از طریق اینترنت و ماهواره هنوز هم از تهاجم حکومت تاحدودی مصون مانده است، همچنان امکان بروز ناآرامی پس از خاتمه ماه رمضان و آغاز سال تحصیلی وجود دارد.

به نوشته این هفته نامه، نخستین آزمون در این زمینه روز 18 سپتامبر و روز جهانی قدس در ایران فرا می رسد که رهبران مخالفان که پیشاپیش نمادهای اسلامی ماانند رنگ سبز و شعار الله اکبر را برای اهداف خود به کار گرفته اند، از مردم خواسته اند به طور گسترده در راهپیمایی روز قدس شرکت کنند و گفته اند که خود نیز در این راهپیمایی حضور خواهند داشت و انتظار می رود که امسال به جای شعار مرگ بر اسرائیل توسط جمعیت محدود طرفدار دولت، شعارهای مخالفان به جای اعتراض به سرکوبگران صهیونیستی چند هزار کیلومتر دورتر، حاکی از خشم آنان علیه حکام خود باشد.

اکونومیست می نویسد با توجه به این نگرانی هاست که دولت اخیرا تعدادی از مراسم عمومی معمول را لغو کرده است اما به علت اهمیت روز قدس، امکان لغو آن را نداشته وهر چند به جای اکبر هاشمی رفسنجانی، یک روحانی افراطی امامت نماز جمعه را برعهده خواهد داشت و شک نیست که رسانه های دولتی در صدد بر خواهند آمد تا جمعیت حضار در راهپیمایی را هواداران دولت قلمداد کنند اما نمی توان اطمینان داشت که این اقدام به نتیجه برسد همانطور که در یکی از مراسم نماز جمعه در ماه ژوئیه، شعار دولتی مرگ بر آمریکا به شعار مرگ بر روسیه تبدیل و در رسانه های جهانی منعکس شد.

این هفته نامه می افزاید که چنین تحولاتی برای محمود احمدی نژاد که در نظر دارد برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل هفته آینده به نیویورک سفر کند زیانبار خواهد بود و اگرچه ممکن است او از ابراز آن قبیل نظرات تندی خودداری ورزد که باعث خروج نمایندگان شماری از کشورها از یکی گردهمایی های سازمان ملل در ژنو در سال گذشته شد، اما انزوای بین المللی جمهوری اسلامی دراجلاس شورای امنیت در روز 24 سپتامبر، که به ریاست باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا برگزار می شود، در منظر همگان قرار خواهد گرفت.

اکونومیست در ادامه این مقاله، ضمن یادآوری مساله برنامه های هسته ای ایران، می نویسد که دیپلمات های آمریکایی در نظر دارند پیش نویس قطعنامه جدیدی علیه ایران را به شکلی تدوین کنند که حمایت روسیه و چین را از وضع تحریم های جدیدی علیه جمهوری اسلامی به دست آورند.

این هفته در عین حال می نویسد که در حال حاضر، آمریکا نسبت به گذشته نرمش بیشتری نسبت به ایران نشان می دهد قدرت های جهانی با اعلام آمادگی برای مذاکره با جمهوری اسلامی، در نظر دارند با حفظ آبروی این کشور، مساله هسته ای را حل و فصل کنند اما اگر آقای احمدی نژاد، همانگونه با افکار عمومی جهان برخورد کند که با رای هموطنان خود برخورد کرد، این مداراگری دیپلماتیک ممکن است برای همیشه دوام نداشته باشد.