بی‌بی‌سی: لزومی به تاکید بر این مسئله نیست که قهرمانی تیم کشتی فرنگی ایران را باید مسئله ای بزرگ تلقی کرد.

اما مهمتر از کسب قهرمانی، حفظ و ادامه روندی است که به این قهرمانی منجر شد.

کشتی فرنگی ایران (ورزش کشوری که به سبب مهارت در کشتی آزاد شهرت دارد) در جریان مسابقات قهرمانی جهان در دانمارک به یک مدال طلا و سه مدال برنز دست یافت، تا نه تنها مقامی بالاتر از مقام سومی تیم ملی کشتی آزاد به دست آورد، بلکه برای اولین بار، به عنوان یک تیم، بر روی یکی از سکوهای قهرمانی قرار گیرد.

تردیدی نیست که در روند صعودی کشتی فرنگی پس از مسابقات قهرمانی جهان در سال 2005 که در آن حمید سوریان در قامت جوانی بیست ساله اولین مدال طلای جهانی خود و سومین مدال طلای تاریخ کشتی فرنگی ایران در مسابقات جهانی را کسب کرد، المپیک پکن تاریک ترین دوره بوده است.

حمید سوریان پس از کسب سه مدال پیاپی قهرمانی جهان در مسابقات پیشین، در المپیک با دو شکست از کسب مدال باز ماند و علی محمدی، سامان طهماسبی، قاسم رضایی و مسعود هاشم زاده همگی پیش از فراهم شدن موقعیتی برای کسب مدال، از دور مسابقات حذف شدند.

نایب قهرمانی کشتی فرنگی ایران در مسابقات دانمارک نشان داد که محمدرضا یزدانی خرم، رئیس فدراسیون کشتی، کلید موفقیت را با جستجو در گذشته یافته است.

البته گذشته ای نه چندان دورتر از چهار سال قبل، در مراسم سالانه ای که تلویزیون دولتی ایران برای انتخاب برترین ورزشکاران و مربیان برگزار کرد، و در آن نام محمد بنا، در کنار فرهاد کاظمی (مربی وقت تیم فوتبال پاس) به عنوان بهترین مربی سال اعلام شد.

ظهور، سقوط و ظهور دوباره
محمد بنا که 22 سال پیش از آن تنها مدال تاریخ کشتی فرنگی ایران در وزن 68 کیلوگرم در مسابقات قهرمانی جهان را کسب کرده بود، در مقام سرمربی تیم ملی بزرگسالان در سال 2005 و مقطعی از سال 2006 کشتی فرنگی ایران را در راه صعود قرار داد، اما سپس به مدت دو سال خانه نشین شد و بعد از آن هم دور از سکان هدایت این کشتی پراضطراب قرار گرفت؛ برخی از رابطه نه چندان مناسب محمدرضا یزدانی خرم با این مربی سخن می گفتند.

روند آماده سازی تیم ملی کشتی فرنگی و نحوه تمرین دادن ورزشکاران و نظارت بر آنها برای المپیک با انتقادهایی مواجه بود، اما پس از فاجعه المپیک بود که صدای انتقادها شدیدتر و رساتر شنیده شد؛ برخی کارشناسان مجموعه کشتی گیران فرنگی ایران در المپیک پکن را شایسته اطلاق عبارت “تیم” ندانستند و آن را “بی روحیه” و “متلاشی شده” توصیف کردند.

نگرانی ها به اندازه ای بود که سخن از پایان دوران کشتی حمید سوریان، یکی از پر افتخارترین ورزشکاران ایران به میان می آمد.

در نهایت حدود یازده ماه قبل، در تصمیمی که کارشناسان آن را “حرفه ای” توصیف کرده و تحسین کردند، محمدرضا یزدانی خرم اختلاف ها با محمد بنا را کنار گذاشت و او را دوباره به اردوی تیم ملی بازگرداند.

این بازگشت حضور مربیانی همچون جمشید خیرآبادی و ناصر نوربخش را در کنار دکتر امیر ساسان و دکتر طاهری، کارشناسان در امر وزن کشی، تغذیه و مکمل های دارویی در اردوی تیم ملی به همراه داشت.

ماه ها تمرین برگزار شد و در طی آن گزارشگرانی که برای تهیه خبر به اردوی تیم ملی کشتی فرنگی مراجعه می کردند، به ندرت متوجه غیبت محمد بنا می شدند.

این شرایط نه تنها باعث شد حمید سوریان، با وجود فشار روحی بالا به واسطه ناکامی در المپیک پکن در شرایطی قرار بگیرد که به اعتقاد کارشناسان “ساده ترین” قهرمانی خود را کسب کند، بلکه بسیاری از کشتی گیران کم تجربه در میادین بین المللی در رده بزرگسالان را نیز به ستاره تبدیل کرد.

فرشاد علیزاده (74 کیلوگرم) و امید علی اکبری (96 کیلوگرم)، قهرمانان آسیا و حبیب الله اخلاقی (84 کیلوگرم)، قهرمان مسابقات جایزه بزرگ طلایی تنها مدال های عمده عمر ورزشی خود را در سال جاری میلادی کسب کرده بودند.

برخورد “حرفه ای” با منتقدان
مهمتر از نظارت دائم، تعهد به کار و پیروی از اصول علمی در طی ماه ها اردوی آماده سازی تیم ملی، آنچه بر شکل گرفتن ذهنیت “حرفه ای” در محیط کشتی فرنگی بیشتر صحه گذاشت، برخوردی بود که محمد بنا با منتقدان خود داشت.

از جمله این منتقدان می توان به افشین بیابانگرد، کشتی گیر وزن 66 کیلوگرم ایران اشاره کرد که که اظهارات انتقادآمیز او در رسانه ها نیز منعکس شد.

با این حال این انتقادها باعث دورماندن این ورزشکار از ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی ایران نشد و کسب مقام هفتم توسط او از عواملی بود که باعث شد ایران امتیاز کافی برای پشت سر گذاشتن جمهوری آذربایجان در ده بندی تیمی و عنوان نایب قهرمانی را به دست آورد.

کارشناسان معتقدند تحول ایجاد شده در کشتی فرنگی به اندازه ای گسترده است که در هر وزن، تیم کشتی فرنگی ایران حداقل دو ورزشکار جایگزین برای نماینده اصلی در اختیار دارد.

یکی از کارشناسان شناخته شده کشتی معتقد است سن اعضاء تیم ملی در محدوده ای است که در مقایسه با تیم کشتی آزاد چشم انداز مطمئن تری برای موفقیت در المپیک لندن ایجاد می کند و معتقد است پنج عضو تیم ملی کشتی فرنگی در حال حاضر بطور بالقوه موقعیت حضور در این المپیک را دارند.

در حال حاضر تیم ملی کشتی فرنگی ایران، هر چند احتمالا به دلایل متفاوت، در مسیری مشابه مسیر تیم ملی بسکتبال ایران حرکت می کند که کارشناسان بسکتبال بین المللی ادامه غلبه آن در رقابت های آسیایی در سال های آینده را پیش بینی می کنند.

با این حال به نظر می رسد سهم غلبه نسلی نخبه در بسکتبال، بسیار بیشتر از سهم غلبه روش های نخبه گرایانه در کشتی فرنگی است.

از این روست که روزنامه نگاران و کارشناسان کشتی، تقریبا یک صدا، استمرار و تداوم روش های کنونی را مسیر صحیح برای ادامه راه کشتی فرنگی، و بکار گیری این روش ها را مسیر مناسب برای آغاز راه کشتی آزاد به سمت المپیک لندن می دانند.