بازتاب: این شبکه ماهواره‌ای توانست از خلأ پدید آمده در رسانه ملی ایران به دلیل عدم راضی کردن مخاطبان متنوع خود، به بهترین نحو استفاده کند و به دور از جو سیاست زده ایران، تمرکز خود را بر قشر جوان و حتی میانسال ایرانی متمرکز کند و ارزش‌های نوینی ـ و البته بیگانه با فرهنگ و سنن ایرانیان ـ را به خانواده‌های ایرانی انتقال دهد.
«تابناک» – در حالی که در بحبوحه رخدادهای پس از انتخابات، همه توجهات مقامات رسانه‌ای ایران، متوجه مقابله با خبر رسانی رسانه‌هایی همچون «بی.بی.سی» و تلویزیون «صدای آمریکا» معطوف شده بود و از سوی دیگر، این روزها با آغاز ماه مبارک رمضان و جمع شدن خانواده‌ها دور سفره‌های افطاری و دیدن تلویزیون مصادف شده بود، فرصت به بهترین نحوی در اختیار یک شبکه ماهواره‌ای به نام شبکه فارسی 1 قرار گرفت.

به گزارش خبرنگار «تابناک»، این شبکه ماهواره‌ای توانست از خلأ پدید آمده در رسانه ملی ایران به دلیل عدم راضی کردن مخاطبان متنوع خود، به بهترین نحو استفاده کند و به دور از جو سیاست زده ایران، تمرکز خود را بر قشر جوان و حتی میانسال ایرانی متمرکز داشته و ارزش‌های نوینی ـ و البته بیگانه با فرهنگ و سنن ایرانیان ـ را به خانواده‌های ایرانی انتقال دهد.

در حالی که سازمان صدا و سیمای ایران، مدعی بود که مردم ایران فرصت نگاه کردن دو سریال بیشتر را در ماه مبارک رمضان ندارند، این شبکه تلویزیونی، سریال‌های معروفی همچون «ویکتوریا» و «جسور و زیبا» به همراه سریال‌هایی از کره جنوبی را هر شب پخش می‌کرد؛ برنامه‌هایی که هنوز هم ادامه دارد.
شبکه فارسی 1، با دقت، تعمد و وسواس خاص، سریال‌هایی را برای مخاطب ایرانی و فارسی زبان پخش می‌کند که موضوع اصلی همه آنها، روابط خانوادگی و زناشویی است؛ موضوعی که از قضا، چشم اسفندیار هر جامعه‌ای می‌تواند باشد و عدم مقابله و پاسخگویی در برابر آن، می‌تواند انحرافاتی جدی در خانواده‌ها و در پایان جامعه جوان ایرانی ایجاد کند.

برای نمونه، در یکی از این سریال‌ها، مخاطب با خانواده از هم گسیخته‌ای روبه‌روست که زن خانواده خود عاشق جوان دیگری شده است، پدر خانواده با فرد دیگری زندگی می‌کند و دختر و پسر خانواده هم روابط نامعقولی در حیطه مسائل خانوادگی دارند و البته در سراسر این فیلم، تأکید بر مثبت بودن و عرفی بودن این نوع مناسبات ناسالم می‌شود؛ موضوعی که در صورت تداوم و انتقال به جامعه و خانواده ایرانی، بسیار مخرب تر و تأثیرگذارتر از برنامه‌های خبری «بی.بی.سی» و یا «صدای آمریکا»ست.

به نظر می‌رسد، در صورتی که از مباحث روزمره سیاسی بگذریم، درخواهیم یافت که اگر جامعه جوان ایرانی ـ در غیاب همه نهادهای انتقال ارزش ـ به حال خود رها شود، این رهایی برای پیدا کردن جهت، خود به منابع تولید ارزشی خواهد رفت که او را اقناع کند و این آغاز خود بیگانگی جامعه و تجزیه اخلاقی آن خواهد شد.

هرچند از زمان تشدید فعالیت این شبکه ماهواره‌ای تاکنون، برخی سایت‌های خبری و دیگر رسانه‌های سایبر و مکتوب به گونه‌ای سعی در گوشزد کردن خطر فعالیت این شبکه ماهواره‌ای داشته‌اند، به نظر می‌رسد چه درباره این شبکه و دیگر شبکه‌های ماهواره‌ای که با رویکرد‌های غیر سیاسی و هدف قرار دادن بنیان خانواده و ارزش‌های جامعه ایرانی، آثار تخریبی کوتاه مدت و دراز مدتی دارند، برنامه مشخصی از سوی مسئولان امر وجود ندارد.

باید اذعان بداریم، در دنیای امروز که رسانه و ارتباطات رسانه‌ای، جای بسیاری از نهاد را در حفظ و ایجاد ارزش‌های جامعه گرفته است، مبارزه سخت ـ که یکی از نمود‌های عینی آن فرستادن پارازیت بر شبکه‌های ماهواره‌ای است ـ کارایی لازم را ندارد، بلکه رسالت نهاد‌هایی چون صدا و سیما، گروه‌های مرجع مردمی و رسانه‌ها، این است که ظرافت‌های کاری این شبکه‌ها در هدف قرار دادن بنیان‌های خانواده و ارزش‌های جامعه، ایران را برای مردم تبیین و از دیگر سو شبکه‌های گوناگون صدا و سیما با مخاطب‌شناسی بهتر و ارایه برنامه‌های متنوع، غنی و جذاب اجازه نفوذ چنین رسانه‌هایی را در جمع خانواده‌ها ندهند.

لازم به یادآوری است که، این شبکه متعلق به کمپانی «نیوزوکورپوریشن» تحت تملک «رابرت مرداک» است که اداره مرکزی آن در نیویورک واقع شده و علاوه بر رسانه‌های دیداری و شنیداری، بیش از صد روزنامه و مجله نیز در سراسر جهان منتشر می‌کند که از آن جمله آنها می‌توان به «دیلی تلگراف»، «وال‌استریت ژورنال»، «سان»، «تایمز» و «ساندی تایمز»، «نیویورک‌پست» و … اشاره کرد. مجموعه انتشاراتی «داوجونز بورس» ایالات متحده نیز تحت تملک این غول رسانه‌ای قرار دارد.

مجموعه فیلم‌سازی «فاکس» و شبکه‌های تلویزیونی «فاکس» و «فاکس نیوز» در مالکیت «نیوزکورپوریشن» است. مجموعه تلویزیونی ـ خبری «اسکای» انگلستان نیز متعلق به این شرکت است. سایت شبکه اجتماعی «مای اسپیس» نیز در تملک این شرکت است.